ကြၽန္မ၏ ရင္ကြဲနာ..

အခ်စ္…….

အခ်စ္ဆိုေသာ စကားလံုးႏွစ္လံုးးဟာ ကၽြန္မကို အလဲထိုးႏွက္ခဲ့မယ္လို႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုလုပ္ ႀကိဳသိႏိုင္မွာတဲ့လဲ။ ကၽြန္မကေကာ.. အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေသအလဲခံစားရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ ေတြးမိခဲ့မွာတဲ့လဲ။ ကၽြန္မစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သမွ် အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္သမွ်ဟာ ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းၿပီး ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ပဲ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့ေပမယ့္ တစ္ကယ္တမ္း အခ်စ္နဲ႔ နဖူးေတြ႕ ဒူးေတြ႔ႀကံဳရခ်ိန္မွာမွ အခ်စ္ဆိုတာ ၾကည္ႏူးမႈသက္သက္ကို ယူေဆာင္လာတာမဟုတ္မွန္း ကၽြန္မသိခဲ့ရတာပါ။ နာက်င္ခံစားမႈေတြ၊ စိုးစိိတ္နဲ႔ တိုးတိတ္ေနရတာေတြ၊ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေၾကကြဲစရာေကာင္းေတြဟာ ကၽြန္မသတ္မွတ္လိုတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕သေကၤတပဲ ျဖစ္တယ္။ အို… သူမ်ားေတြေရာ အခ်စ္ဆိုတာကို ဘယ္လိုသတ္မွတ္ၾကသလဲကြယ္။ သူမ်ားေတြေရာ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္မလိုပဲ ခံစားၾကသလား…။ ဟင့္အင္း မဟုတ္ဘူး… ကၽြန္မခ်စ္သူဟာ ကၽြန္မကို နာက်င္ေအာင္ တမင္သက္သက္ လုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕သမားရိုးက် မထူးဆန္းေတာ့တဲ့ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေျခအေနေတြကို ၀င္ေရာက္ေျပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကၽြန္မအျပစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနလိမ့္မလား။ ဒါေပမယ့္.. ဆိုး၀ါးလြန္းလွပါတယ္ အခ်စ္ရယ္။ ဒီအခ်ိန္ထိ တစ္ခါမွ မခ်စ္္ခဲ့ဖူးတဲ့ ကၽြန္မေလ.. အခ်စ္ဆိုတာကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတည္းနဲ႔ကို သိပ္ေၾကာက္သြားခဲ့တာကို သူ႔့ေၾကာင့္လို႔ ကၽြန္မ အျပစ္မတင္လိုခဲ့ပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ သမားရိုးက် အယူအဆေတြ၊ လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြကို အထူးအဆန္းလုပ္ၿပီး အလူးအလဲခံစားမိခဲ့တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ ရူးသြပ္မႈေတြပါ။ ဒါေပမယ့္.. ကၽြန္မေလ ဒီရူးသြပ္မႈေတြကို ဆက္လက္သိမ္းထားရင္းနဲ႔ပဲ သူနဲ႔က်မွ ႀကံဳခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ ေၾကကြဲနာက်င္မႈေတြနဲ႔အတူ.. အခ်စ္ကို သိပ္ေၾကာက္သြားခဲ့ပါၿပီ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါတည္းသာ ခ်စ္ခဲ့ဖူးေပမယ့္ အဲ့ဒီတစ္ႀကိမ္တစ္ခါကလည္း တစ္ခါဆို ဆိုသေလာက္ ကၽြန္မကို မွတ္ေလာက္ေအာင္ ပညာေပးခဲ့တာ။ တစ္ေယာက္တည္းေသာ ေယာက်ၤားနဲ႔သာ ပတ္သက္ဖူးေပမယ့္လည္း တစ္ေယာက္ဆို ဆိုသေလာက္ ကၽြန္မကို နာက်င္မႈေတြ ခံစားေစခဲ့တာပါ။ တစ္ကယ္ပါ.. ခ်စ္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အမွားတစ္ခုလို႔သာ သတ္မွတ္ခ်င္ခဲ့ပါတယ္။

သူနဲ႔ကၽြန္မ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကတာ မဟုတ္သလို၊ ကၽြန္မကို အခ်စ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ခံစားမႈေတြ ေပးႏိုင္မယ့္ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မဘယ္လိုမွ မေတြးခဲ့ရိုး အမွန္ပါ။ ကၽြန္မစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ရဲ႔ ရုပ္ရည္နဲ႔ အရည္အခ်င္းမ်ိဳး သူ႔မွာ ရွိမေနခဲ့လိို မိန္းမတစ္ေယာက္ မက္ေမာေလာက္တဲ့ ဥစၥာစည္းစိမ္မ်ိဳးလည္း သူ႔မွာမပိုင္ဆိုင္ခဲ့ပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့့္ မိန္းကေလးေတြဟာ ခ်မ္းသာတဲ့ ေယာက်ၤားမ်ိဳးကို စိတ္ကူးယဥ္တတ္ၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ ကၽြန္မနဲ႔ စသိတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ကို ဘယ္လိုရင္ခုန္မႈမ်ိဳးကိုမွ မေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူနဲ႔ုစေတြ႔သည့္ေန႔က အမွတ္မထင္ သတိျပဳမိခဲ့တာကေတာ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားျဖစ္သည္။ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အနည္းငယ္ၾကမ္းတမ္းသည္ဟု ေျပာ၍ရေသာ သူ႔တြင္ မိန္းကေလးမ်ားပင္ အရံႈးေပးေလာက္ေအာင္ သြယ္လ်လွပေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားရွိသည္။ အႏုပညာသမား၏ လက္မ်ိဳးဟု စာအုပ္မ်ားတြင္ မၾကာခဏ ျမင္ဖူးေလ့ရွိေသာ ရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ လက္ကေလးမ်ားျဖစ္သည္။ လက္သည္းထိပ္ကေလးမ်ားတြင္ ပန္းေရာင္သန္းေနျခင္းသည္လည္း ကဗ်ာဆန္ကာ လွပေနေသးေတာ့သည္။ လက္သည္းမ်ားကို တိတိရိရိညွပ္ထားတတ္ၿပီး ျဖဴႏုသြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ပန္းေရာင္သန္းေသာ လက္သည္းခြံကေလးမ်ားကို ကၽြန္မ မၾကာခဏ ခိုးကာ ေငးေမာမိဖူးပါသည္။ သူသည္ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္သည္ဟု ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္မသိလာရေသာအခါတြင္လည္း သူ၏ လွပေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ဖန္တီးထားေသာ ႏုညံ့သည့္ အႏုပညာမ်ားကို ကၽြန္မခံစားၾကည့္ဖူးခ်င္ခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မသည္ သူ၏ အႏုပညာမ်ားကို ခံစားရန္ အခုခ်ိန္ထိ အခြင့္အေရး မရွိေသးသလို သူ၏ အခ်စ္မ်ားကို အလံုးစံုပိုင္ဆိုင္ရန္လည္း အခြင့္အေရး မရွိေသးပါ။

သူနဲ႔ကၽြန္မသည္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ မိတ္ဆက္ေပးမႈေၾကာင့္ သိကၽြမ္းခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ သူနဲ႔ကၽြန္မ ပိုမိုရင္းႏွီးခဲ့ရသည့္အျဖစ္သည္လည္း ထိုသူငယ္ခ်င္း၏ ေမြးေန႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မေမဟုေခၚေသာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းကို ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးရန္ အရုပ္ရွာ၀ယ္ေသာညေနခင္းတစ္ခုကို ေတြးမိတိုင္းကၽြန္မ လြမ္းေမာတသရွိလွပါသည္။ မေမႏွင့္ကၽြန္မသည္ ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖစ္ၿပီး သူႏွင့္မေမမွာ တစ္ရံုးတည္း အတူလုပ္ေသာ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ သူသည္ ႏိုင္ငံျခားမွ မၾကာခင္ကမွ ျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ၿပီး မေမတို႔ သူေဌးႏွင့္လည္း မိတ္ေဆြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ေနခိုက္ ကူညီေပးသည့္သေဘာျဖင့္ အလုပ္၀င္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ မေမ၏ ေမြးေန႔အတြက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ ၀က္၀ံရုပ္၀ယ္ေပးပါဟု မေမက သူ႔ကိုပူဆာေသာေၾကာင့္ သူနဲ႔ ကၽြန္မ အရုပ္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန႔က သူသည္ ထူးထူးျခားျခား၀တ္စားဆင္ယဥ္ထားျခင္း မရွိခဲ့သလို ကၽြန္မသည္လည္း လွလွပပ၀တ္ဆင္ထားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ မေမ၏ ေမြးေန႔ကိုသြားသည့္လမ္းတြင္ လက္ေဆာင္၀င္၀ယ္ၾကမည္ဟု သူကေျပာေသာေၾကာင့္ သူနဲ႔ကၽြန္မ ေမြးေန႔ပြဲအခ်ိန္ထက္ အမ်ားႀကီးေစာ၍ ခ်ိန္းကာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ေျမနီကုန္းကို သြားရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူနဲ႔ကၽြန္မ ႏွစ္ေယာက္လံုးအဆင္ေျပေသာ ပန္းဆိုးတန္း တစ္ေနရာတြင္ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းဆိုျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုေန႔က သူနဲ႔ကၽြန္မ ပန္းဆိုးတန္းတစ္ခြင္တြင္ ေတြ႔ေလသမွ် စတိုးဆိုင္မ်ား၊ စူပါမားကတ္မ်ားတြင္ ၀င္ထြက္သြားလာၿပီး ၀က္၀ံရုပ္ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ၾကေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသည္အထိ စိတ္ႀကိဳက္မေတြ႔ႏိုင္ပဲ ရွိခဲ့သည္။ ရွာရ ေဖြရသည္ကို စိတ္မရွည္ဟန္ရွိေသာသူက “အရူးမႏွယ္ အရုပ္မ်ားလိုခ်င္ရတယ္လို႔ ကေလး ကလား” ဟု ညည္းျငဴခဲ့ေသးသည္။ “မိန္းကေလးတိုင္းက အရုပ္ခ်စ္တတ္တာပဲရွင့္.. ကၽြန္မဆိုလည္း သိပ္ခ်စ္တာ” ဟု ကၽြန္မေျပာေတာ့ ဟုတ္မွာေပါ့ေလ ဟုသူကဆိုသည္။ ထို႔ေနာက္ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မတစ္ခုခုကို သတိရေသာေၾကာင့္ ဟာ ခနဲ တစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္သည္။ သူက ဘာျဖစ္တာတုန္း အလန္႔တၾကား ဟုေမးေတာ့ “ကၽြန္မတို႔က ေျမနီကုန္းကို သြားမွာေလ ရွင္လည္းတံုးတယ္ ကၽြန္မလည္း တံုးတယ္.. အဲ့မွာမ်ား ေပါလို႔ ဂမုန္းပြင့္တို႔၊ ဒဂံုစင္တာတို႔၊ HOT SHOT တို႔ အမေလးေနာ္ ပန္းဆိုးတန္းတစ္ခြင္မ်ား အလ်ားအနံမသိ ေလွ်ာက္လိုက္ရတာ ကၽြန္မ ေျခေထာက္ေတြေတာင္ ကိုက္ေနၿပီ” ဟု ေျပာေတာ့ သူကလည္း ဟုတ္သားပဲေနာ္ဟု ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ ရယ္ျဖစ္ၾကသည္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူနဲ႔ကၽြန္မ သည္ သူနဲ႔ မေမထက္ကို ပို၍တြဲျဖစ္လာသည္။ ကၽြန္မသိလာရေသာ သူ႔အေၾကာင္းမ်ားသည္လည္း သူ႔ကို ပိုစိတ္၀င္စားေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ အႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးေသာ စာမ်ား ကဗ်ာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေသာ ပန္းခ်ီကို တန္ဘုိးထားေသာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ ကၽြန္မႏွင့္လည္း ၀ါသနာတူေသာေၾကာင့္ သူနဲ႔ ကၽြန္မ အတြဲညီညီတြဲျဖစ္ၾကသည္မွာ သိပ္ေတာ့ မဆန္းလွေခ်။ ကိစၥတစ္ခုရွိတိုင္း သူ႔ကိုဂ်ီက်ကာ ခိုင္းေလ့ရွိေသာ မေမ၏ ေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္အတူ သူကလည္း ကၽြန္မကို ျပန္အကူအညီေတာင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ သူႏွင့္ပိုမိုရင္းႏွီးခြင့္ ေတြ႔ဆံုခြင့္မ်ား ရရွိလာသည္ဟုလည္း ေျပာလို႔ရပါသည္။ သူသည္ ရည္းစားမ်ားကို မိႈလိုေပါက္ေအာင္ ထားတတ္ေသာ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္ကိုလည္း ကၽြန္မ အမွတ္မထင္သိခြင့္ရခဲ့ပါေသးသည္။

သူႏွင့္တြဲသြား တြဲလာရွိတိုင္း ကၽြန္မ သတိထားေငးေမာမိသည္မွာ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ သူနဲ႔အတူ ေန႔လည္စာ စားဖူးသည္။ ကၽြန္မ သူနဲ႔အတူ မနက္စာ စားဖူးသည္။ ကၽြန္မ သူနဲ႔အတူ အေအးဆိုင္တြင္ ထိုင္ဖူးသည္။ ဘာပဲ လုပ္လုပ္ သူ၏ လွပေသသပ္ေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ကၽြန္မ ခိုးေငးခဲ့ရဖူးသည္သာ။ ဥပမာ သူ ေရႊေတာင္ေခါက္ဆြဲစားေသာ အခ်ိန္တြင္ တူကိုကိုင္တြယ္ေသာ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားသည္ သူ၀ါသနာပါေသာ အႏုပညာမ်ားအတိုင္း လွပၿပီး အႏုပညာေျမာက္ပါသည္။ သူ အေအးေသာက္ေသာ အခ်ိန္တြင္ ပိုက္ကို ကိုင္ထားေသာ လက္ႏုႏုကေလးမ်ားသည္ တစ္မ်ိဳးေလးၾကည့္ေကာင္းပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ထိုစဥ္အခ်ိန္တုန္းက သူ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ မက္ေမာခဲ့ဖူးသည္ မွန္ေသာ္လည္း သူ႔ကို ခ်စ္စိတ္ျဖင့္ အနည္းငယ္မွ် တိမ္းညြတ္ျခင္း မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ား လွေၾကာင္းကိုလည္း သူ႔ကုိတစ္ခါမွ် မေျပာျပျဖစ္ခဲ့ပါ။ ေနာက္ပိုင္း သူကၽြန္မကို ခ်စ္ေရးဆိုလာေသာ အခ်ိန္တြင္မွ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို သတိရကာ ရုတ္တရက္ ခ်စ္စိတ္၀င္ခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

သူႏိုင္ငံျခားကို ျပန္ရေတာ့မည္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ၀မ္းနည္းစိတ္ကေလး၀င္ခဲ့ဖူးသည္။ ကၽြန္မသည္သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္အျဖစ္ အေတာ္ေလးကို ခင္ခင္မင္မင္ရွိခဲ့ပါသည္။ သူကလည္း ကၽြန္မကို ညီမတစ္ေယာက္လို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားၿပီး ကၽြန္မအကူအညီလိုလွ်င္လည္း တတ္အားသေရြ႕ကူညီတတ္သည္။ အတူသြား အတူစားခဲ့ဖူးသည္မ်ားလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ သံေယာဇဥ္ကလည္းရွိသည္။ သူ႔အလုပ္ကိစၥ၊ ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ကိစၥေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားကို ျပန္ထြက္မည္ဆိုေသာအခါ မေမေရာ ကၽြန္မပါ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဘက္ကလည္း ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဘ၀တိုးတက္ေရးအတြက္ လုပ္တာပဲေလဆိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးရပါသည္။

“အင္တာနက္ ေခတ္ႀကီးမွာဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္တို႔ အြန္လိုင္းမွာ ေတြ႔လို႔ ရသားပဲဗ်.. ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ ေတြ႔ၾကမယ္ေလ.. ခင္ဗ်ားလည္း အင္တာနက္ကို ေန႔တိုင္းသံုးေနတာပဲဟာ.”

“ဟုတ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႔ လူခ်င္းမေတြ႔ရတာကလြဲလို႔ ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနႏိုင္တာပဲ.. ဒါေပမယ့္လည္း ၀မ္းနည္းတာေပါ့”

“ဒါဆိုလည္း ကၽြန္ေတာ့ အထုပ္ေတြထဲ၀င္ၿပီး လိုက္ခဲ့ဗ်.. ကၽြန္ေတာ္ ကာစတမ္မွာ ခင္ဗ်ားကို ထားခဲ့မယ္” လို႔ေျပာေတာ့ ကၽြန္မက “ေတာ္ေတာ္ေစတနာရွိတယ္..” ဆိုကာ သူႏိုင္ငံျခားျပန္မထြက္ခင္ေလး စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကသည္။

တစ္ကယ္လည္းကၽြန္မတို႔ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ၾကပါသည္။ အရင္ကထက္ စကားေတြ အမ်ားႀကီး ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း စင္ကာပူအေၾကာင္းေတြ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ေျပာကာ ကၽြန္မကိုလည္း သူရွိရာ စင္ကာပူသို႔ ေက်ာင္းလာတက္ရန္ ေျပာသည္။ သူလည္း စင္ကာပူတြင္ ေက်ာင္းကိစၥမ်ား အလုပ္ကိစၥမ်ားျဖင့္ အလုပ္မ်ားလိုက္၊ ကၽြန္မလည္း ျမန္မာျပည္တြင္ ေက်ာင္းကိစၥမ်ား အလုပ္ကိစၥမ်ားႏွင့္ အလုပ္မ်ားလိုက္ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ အားေနေသာအခ်ိန္နည္းနည္းေလးမ်ားတြင္ ဂ်ီေတာ့ေပၚတြင္ စကားေျပာရင္း ရင္းႏွီးမႈ ပိုလာခဲ့သလို ခံစားရသည္။

တစ္ရက္… အဲ့ဒီရက္က ကၽြန္မ အလြန္အလုပ္မ်ားေသာ ေန႔ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းေန႔ေတြလည္း ကၽြန္မအလုပ္မ်ားေနက် ျဖစ္သည္။ သူကေတာ့ မင္းဒီလိုသာအလုပ္မ်ားေနလုိ႔ကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ရည္းစားရမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ အၿမဲစေနာက္ ေနက်ျဖစ္သည္။ ထိုရက္ကေတာ့ ကၽြန္မ ပိုအလုပ္မ်ားေနခဲ့သည္ ထင္သည္။ သူ ဂ်ီေတာ့မွာ စကားလာေျပာလည္း အင္း အဲ ေလာက္သာျပန္ေျပာႏိုင္သည္။ ညေနပိုင္းအလုပ္ဆင္းခ်ိန္တြင္ ကၽြန္မ ေက်ာင္းတက္ရသည္။ ရံုးဆင္းခ်ိန္ေရာက္၍ ကြန္ပ်ဴတာပိတ္၊ ေက်ာင္းသြားရန္ ျပင္ေနတုန္း သူ ကၽြန္မကို ဂ်ီေတာ့မွ လွမ္းေခၚသည္။

“ေနပါအံုး ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာရွိလို႔”
“အင္း ျမန္ျမန္ေျပာ.. ကၽြန္မ ေက်ာင္းေနာက္က်ေတာ့မယ္”
“အင္း.. ကၽြန္ေတာ္ တစ္မ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတယ္.. ဒီရက္ပိုင္း ခင္ဗ်ားကို အရမ္းသတိေတြ ရေနတယ္”
“လြမ္းတယ္ေပါ့ေလ.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ အေၾကြးရစရာလည္း မရွိပါလား”
“မေနာက္နဲ႔ဗ်.. ဟို သီခ်င္းကိုလည္း ေန႔တိုင္းနားေထာင္ျဖစ္တယ္.. မင္းသိပါတယ္ Rဇာနည္ေလ.. ေရေျမျခားသြားရေတာ့ မင္းေလးကို ထားခဲ့ရၿပီေပါ့ ဆိုတာ”
“အဲ့ဒါ ဘာျဖစ္တုန္း”
“ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ေနတယ္ ထင္တယ္”
“အယ္ သတိရတာေလးနဲ႔မ်ား ခ်စ္တယ္ ထင္စရာလား.. ကၽြန္မဆို သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေန႔တိုင္းသတိရတာ”
“ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ခ်စ္ေနတာပါ.. ကၽြန္ေတာ္ မခ်စ္တတ္ေတာ့ဘူးထင္တာ”
“ဘာလို႔ မခ်စ္တတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ထင္ရတာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ့ရင္ထဲမွာ အခ်စ္မရွိတာၾကာၿပီ.. ခုမွ ဘာလို႔ ျပန္ခ်စ္တတ္လာတာလဲ မသိဘူး”
“အဲ့ဒီေတာ့ ကၽြန္မက ဘာလုပ္ေပးရမွာလဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ္ဗ်.. ေလွနံႏွက္ဘက္နင္းမယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ဘက္ကို ရဲရဲနင္းလိုက္စမ္းပါ”
“ဟား ဟား ဟား………ရွင္က လူလည္ပဲ”

အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ အရြယ္ထိ ဘယ္ေယာက်ၤားကိုမွ ရင္မခုန္ခဲ့ဖူးေသာ၊ အခ်စ္ဆိုတာကို မခံစားတတ္ခဲ့ေသာကၽြန္မသည္ ျပင္ပေလာကတြင္သာမက၊ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ရည္းစားစကားေျပာျခင္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာကိုလည္း ခံခဲ့ရဖူးသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အေျပာခံရတိုင္းလည္း block လုပ္ပစ္ခဲ့သည္ခ်ည္း။ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္ခ်ည္း။ သူ ေျပာလာေတာ့ ကၽြန္မ ရင္ေတြ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ရင္ခုန္တာ အခ်စ္လား။ သူနဲ႔စကားေျပာလို႔ ေပ်ာ္ေနမိတာ အခ်စ္လား။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကို သတိရေနတတ္တာ အခ်စ္လား။ ကၽြန္မ မသိပါ။ ကၽြန္မ အခ်စ္ကို အဓိပၸာယ္မဖြင့္ဆိုတတ္ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက သူနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ ခင္သည္သာဆိုေသာ္လည္း ကၽြန္မ သူ႔အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိပါ။ သူသည္ ပန္းခ်ီဆြဲသည္။ စင္ကာပူတြင္ Web Design ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ဒီပလိုမာတစ္ခု တက္ေနသည္။ အားလပ္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ စာေရးသည္။ ရည္းစားေတြ အမ်ားႀကီးထားဖူးသည္။ စကားကို ခပ္ျပတ္ျပတ္ႏွင့္ ခပ္ရင့္ရင့္ ေျပာတတ္သည္။ အတၱနည္းနည္းႀကီးသည္.. စေသာအေၾကာင္းမ်ားသည္ ကၽြန္မသိခဲ့သမွ် သူ႔အေၾကာင္းအကုန္သာျဖစ္သည္။ စင္ကာပူတြင္ သူနဲ႔ေရာ ကၽြန္မနဲ႔ပါ ခင္သည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္းရွိသည္။ သူတို႔ထံမွ သူ႔အေၾကာင္းမ်ားကို ၾကားရတတ္သမွ်သည္လည္း သူ အရက္ေသာက္ၿပီး ဒီဇုိင္းဆြဲေသာ အေၾကာင္းမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က ကၽြန္မသူ႔ကုိ ” ရွင္ မူးေနသလားဟင္.. မူးလို႔ ကၽြန္မကို ဒီစကား လာေျပာတာလားဟင္” ဟု ေမးခဲ့ေသာ္လည္း ‘အမေလးဗ်ာ က်ဳပ္မွာ မူးဖို႔မဆိုထားနဲ႔ ခင္ဗ်ားကို ရည္းစားစကားေျပာရတာ ရင္ေတြလည္းခုန္ လက္ေတြလည္း တုန္လို႔ဗ်” ဟု ဆိုသည္။ “ကၽြန္ေတာ္ကေလ မင္း ေတာ္တာ ထက္တာကို သိပ္သေဘာက်တယ္၊ ၿပီးေတာ့ မင္းက မင္းေရာက္ေနတဲ့အသက္ထက္ကို ပိုရင့္က်က္တယ္” ဆိုေသာစကားမ်ား ကၽြန္မကို အရင္တုန္းက မၾကာခဏ ေျပာခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ရင္ခုန္ရေကာင္းမွန္း ကၽြန္မ မသိခဲ့ပါ။ သူ ကၽြန္မကို ခ်စ္တာ တစ္ကယ္ေကာဟုတ္ရဲ႕လားဆိုသည္ကိုလည္း ကၽြန္မ ေသခ်ာ မဆန္းစစ္ခဲ့ပါ။ ယုတ္စြအဆံုး သူ႔ ေနာက္ေၾကာင္း၊ သူ႔စာရိတၱ အို.. ဘယ္အရာကိုမွ ကၽြန္မ လွန္ေလွာၾကည့္ရႈျခင္း မျပဳခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မသူ႔ကို ေသေသခ်ာခ်ာခ်စ္သြားခဲ့ပါသည္။

ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ခ်စ္သူျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ခ်စ္တတ္သြားေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနရာမွာ ရွင္တို႔၀င္ေရာက္ ခံစားၾကည့္ၾကဖူးပါသလား။ ႏိုးထလာေသာ ေန႔သစ္တိုင္းတို႔သည္ ပိုမိုလွပေနတတ္သလို၊ လုပ္သမွ်အရာရာတိုင္းသည္လည္း အဓိပၸာယ္ပိုရွိလာၾကသည္။ ခ်စ္သူေယာက်ၤားေလးမ်ား၏ ခ်ိဳအီေသာ စကားပန္းပြင့္မ်ားသည္ အဆိပ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေစဦးေတာ့ မိုက္မိုက္မဲမဲ နမ္းရႈလိုတတ္ၾကသည္။ အခ်စ္ျဖင့္ေႏွာေသာ ေန႔ရက္တိုင္းတို႔သည္ ရင္ခုန္ဖြယ္ အတိျဖစ္ေနသည္သာမက လြမ္းရသည့္အခ်ိန္မ်ားသည္ အခ်စ္ကို ပိုမိုႏိုးထေစတတ္သည္။ ကၽြန္မလည္း သူ႔ကို လြမ္းပါသည္။ မေတြ႔ရေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္လည္း တမ္းတရင္းလြမ္းသည္။ စကားေျပာေနရေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ ေတြ႕ခ်င္စိတ္ျဖင့္ လြမ္းသည္။ အီးေမလ္းဖတ္ေနရေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ မ်က္ရည္စတို႔ျဖင့္ လြမ္းသည္။ လြမ္းရေသာ အရသာသည္ တစ္ႏံု႔ႏံု႔ႏွင့္ တစ္သသရွိလွပါသည္။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ ကၽြန္မ သူ႔စိတ္ကို ပိုမိုနားလည္လာရသည္။ သူ႔အေၾကာင္းမ်ားကို ပိုသိခဲ့ရသည္။ အတၱႀကီးသည္ဟု ထင္ရေသာသူသည္ အတၱႏွင့္ မာန၏ေနာက္ကြယ္တြင္ အားငယ္တတ္ေသာ မသိစိတ္တစ္ခု တြယ္ၿငိေနတတ္သည္။ ခက္ထန္ေသာ သူ႔တြင္ ေပ်ာ့ညံ့ေသာ အသဲႏွလံုးရွိသည္။ သူသည္ ဘ၀ကို တစ္ေယာက္တည္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရျခင္းက မ်ားသည္။ သူ႔တြင္ ေနရာတိုင္း အႏိုင္ယူလိုစိတ္ရွိသည္။ အရာရာကို ေအာင္ျမင္လိုစိတ္ရွိသည္။ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခၽြန္ သမားမ်ားတြင္ ရွိတတ္ေသာစိတ္ဓါတ္မ်ားအတိုင္း မာနကို နည္းနည္းမွ ထိခိုက္မခံလိုေသာ စိတ္ရွိသည္။ အဆံုးတြင္ သူသည္ ေတာ္ေသာ ထက္ေသာ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ္ေသာေယာက်ၤားမ်ားတြင္ ရွိေနတတ္ေသာ အားနည္းခ်က္မ်ားကိုလည္း ကၽြန္မ အေသအခ်ာျမင္ေတြ႔ခဲ့သည္။ သူသည္ အမွတ္တရေန႔ရက္မ်ားကိုလည္း အမွတ္မထားရွိတတ္သည္။ ကၽြန္မ၏ ေမြးေန႔တြင္ပင္ ကၽြန္မကို ၀တ္ေက် တန္းေက် wish ေလးေတာင္ မလုပ္ဖူးသူျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာမွ ကၽြန္မ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ကၽြန္မကို အြန္လိုင္းေပၚကတစ္မ်ိဳး၊ ဖုန္းေခၚ၍တစ္ဖံု၊ လူကိုယ္တိုင္က တစ္သြယ္ ဆုေတာင္းေပးၾကေသာ္လည္း သူကေတာ့ လ်စ္လ်ဴရႈႏိုင္လြန္းခဲ့သည္။ ကၽြန္မ သူ႔ကို ေပးဆပ္ခ်င္ခဲ့ပါသည္။ သူလိုအပ္ေသာ အရာမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ခဲ့သည္။ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေအာင္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ သူ႔ကို နားလည္သည္ထက္ ပိုနားလည္ေအာင္လည္း ေနထိုင္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေပြလီ ေနထိုင္ခဲ့ျခင္းကို အျပစ္ဟု မျမင္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။ မိန္းမတစ္ေယာက္တြင္ ရွိတတ္ေသာ ဦးစားေပးခံခ်င္စိတ္မ်ား၊ ဂရုစိုက္ခံခ်င္စိတ္မ်ားကို သူ၏ အတၱႀကီးမႈႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေစရန္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခ်ိဳးႏွိမ္ခဲ့သည္။

သူေရာ ကၽြန္မပါ တူညီသည့္အခ်က္တစ္ခုမွာ အင္မတန္ အလုပ္မ်ားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ စကားေတြ ေျပာေနရင္းနဲ႔လည္း ကၽြန္မက “ကိုေရ.. မီတင္ရွိလို႔၊ GM ေခၚေနလို႔၊ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ အျပင္ထြက္ရအံုးမယ္ေနာ္.. ျပန္လာမယ္ေနာ္” ဆိုသည့္ ကိစၥမ်ား ေပၚလာတတ္သလို႔ သူ႔တြင္လည္း.. “မနက္ျဖန္ ဒီဇိုင္းတစ္ခု အပ္စရာရွိလို႔၊ tutorial လုပ္စရာရွိလို႔၊ အြန္လိုင္းေပၚမွာ စာဖတ္ေနလို႔” ဆိုသည့္ ကိစၥမ်ားကလည္း အမ်ားသားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး နားလည္ေပးခဲ့ၾကသည္။ “ခင္ဗ်ားေလး.. business management ေတြခ်ည္း လုပ္မေနနဲ႔ အခ်စ္ management လည္း တတ္ေအာင္ လုပ္အံုးဗ်” ဟု တစ္ခါ တစ္ရံ ေျပာေသာ အခါမ်ားတြင္ “ကိုက manage လုပ္စရာ မလိုပါဘူးကြယ္.. ေနာက္ၿပီး အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ကၽြန္မ ရွင့္ဆီက သင္စရာေတြ အမ်ားသားကို” ဟု ျပန္ေျပာရသည္။ တစ္ကယ္လည္း ရည္းစား မထားဘူးေသာ ကၽြန္မသည္ အခ်စ္ကို အခ်စ္ဟုသာ သိျမင္ခဲ့ၿပီး အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ေယာက်ၤားတို႔၏ သေဘာသဘာ၀မ်ားကို မသိျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ခ်စ္ေနရံုျဖင့္ၿပီးသည္ဟု နားလည္ထားခဲ့ေသာ ကၽြန္မတြင္ ခ်စ္သူရည္းစားမ်ားကို ဘယ္လိုထိမ္းခ်ဳပ္ရမလဲဆိုေသာ နည္းလမ္းမ်ားကိုလည္း မေတြးေတာဖူးခဲ့ပါ။ သူခ်စ္ ကိုယ္ခ်စ္ ႏွစ္ေယာက္ခ်စ္လွ်င္ အရာရာသည္ ျပည့္စံု လွပသည္ဟုထင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ကၽြန္မသည္ လြတ္လပ္စြာ ေနတတ္သလို သူ႔ကိုလည္း လြတ္လပ္စြာသာ ေနေစလိုသည္။ အမ်ားသူငွာ လုပ္ေလ့ရွိၾကေသာ အီးေမလ္း password မ်ား အျပန္အလွန္ေပးထားသည့္ အျဖစ္မ်ိဳး ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ မရွိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ ေပ်ာ္ပါသည္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းမ်ားႏွင့္ ၾကည္ႏူးျခင္းမ်ားကို ကၽြန္မ စတင္ခံစားရပါသည္။

“ခ်စ္နဲ႔..ကို ခ်စ္ၾကတာ ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ႔ေနာ္. ႏွစ္ေယာက္ထဲ တိတ္တိတ္ေလးပဲ ခ်စ္ၾကမယ္ေနာ္” လို႔ ေျပာတုန္းက ကၽြန္မ သူ႔ကို နည္းနည္းေတာ့ နားမလည္ျဖစ္ခဲ့သည္။ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကတာ အဆန္းမွ မဟုတ္တာ။ ကၽြန္မအတြက္လည္း သူနဲ႔ ခ်စ္ရသည္မွာ သည္းထိတ္ရင္ဖို ဇာတ္လမ္းတစ္ခု ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းမရွိခဲ့သလို၊ သူ႔အတြက္ ကၽြန္မကို ခ်စ္ရျခင္းသည္ ဖံုးကြယ္စရာအေၾကာင္းတစ္ခု ဘယ္လိုမွ ျဖစ္ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။ သို႔ေသာ္ အဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေျပာရျခင္းကုိ ကၽြန္မ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ သူ႔ကိုလည္း ေမးခြန္းမထုတ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္မ သူ႔စကားကုိ နားေထာင္ကာ သူ႔သေဘာက် အလိုက္အထိုက္သာ ေနေပးခဲ့ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ရက္ေတြနည္းနည္းၾကာလာေတာ့ ကၽြန္မ စာေမးပြဲတစ္ခုေျဖဖို႔ ရံုးမွ ဆယ္ရက္ေလာက္ခြင့္ယူရသည္။ သူ႔ကို အြန္လိုင္းမွာ မေတြ႔ရင္ေတာင္ မေနတတ္ေသာ ကၽြန္မအတြက္ ထို ဆယ္ရက္ဆိုေသာ အခ်ိန္ကို စာထဲစိတ္ႏွစ္ရင္းသာ ႀကိဳးစားျဖတ္သန္းရမည္ျဖစ္သည္။ “အဟားးးးးးး ကုိယ္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရး ရတာပဲကြ.. ဆယ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္” လို႔ သူေျပာေတာ့ “ကၽြန္မ ကို႔ကို ဘာေတြမ်ား ခ်ဳပ္ျခယ္ခဲ့လို႔ အဲ့လို ေျပာရတာလဲဟင္..ကၽြန္မရွိေနလို႔ ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရတာမ်ိဳး ရွိခဲ့ဖူးလား” ဟု ကၽြန္မ ေမးခဲ့သည္။ “ဘာရယ္ မဟုတ္ပါဘူး ခ်စ္ရယ္.. ကို က လြမ္းေနရမွာ.. ခ်စ္ ကို႔ကို ေန႔တိုင္းသတိရေနေနာ္.. တစ္ခါ တစ္ေလ အြန္လိုင္းေလး ဘာေလး တက္ခဲ့အံုးေနာ္” ဟု အထပ္ထပ္မွာေတာ့ ကၽြန္မ သံသယစိတ္မ်ား ေလ်ာ့ပါးသြားရသည္။

တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကၽြန္မထိုရက္မ်ားတြင္ စာေမးပြဲဆိုေသာ စိုးထိတ္စိတ္မ်ား၊ လူတိုင္းတြင္ရွိေနတတ္ေသာ ေၾကာက္စိတ္မ်ားျဖင့္ စာမ်ားကိုႀကိဳးစားက်က္မွတ္ရင္း သူ႔ကို ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ရွိေနခဲ့သည္။ စာေမးပြဲ ေနာက္ဆံုးရက္တြင္ေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ သတိရကာ ေျဖၿပီးၿပီးခ်င္း အင္တာနက္ခ်ိတ္ထားေသာ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကိုေျပးကာ ကၽြန္မ အြန္လိုင္းတက္ရသည္။ သူ႔ကို ေတြ႔သည္။ အြန္လိုင္းတက္ထားရင္း သူ ကၽြန္မကို ျမင္ကာ ေခၚမည့္အခ်ိန္ကို ေစာင့္ရသည္။ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားတြင္ ကၽြန္မကစေခၚရသည္မ်ိဳး ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။ သူ ေခၚေသာအခ်ိန္ကိုသာ ကၽြန္မ အၿမဲေစာင့္ျဖစ္သည္။ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္မ အားေနေသာအခ်ိန္မ်ား၊ ကၽြန္မ သူ႔ကို စကားေျပာခ်င္ေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ သူ အလုပ္မ်ားျဖင့္ ရႈပ္ရွက္ခပ္ေနမွာကို စိုးေသာေၾကာင့္ သူ႔ အေခၚကိုသာ ကၽြန္မ ေစာင့္ခဲ့သည္ကမ်ားသည္။ ကၽြန္မသည္ ကၽြန္မအတြက္ေၾကာင့္ သူ အလုပ္ပ်က္သြားမွာ၊ သူ အာရံုစိုက္ေနေသာ အရာတစ္ခု ပ်က္သြားမွာကိုေတာင္ မလိုလားခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ ခဏ ေစာင့္လိုက္ေတာ့ သူ ကၽြန္မကို စေခၚေတာ့သည္။ စာေမးပြဲအေၾကာင္းေတြလည္းေျပာ အလြမ္းေတြလည္းသယ္ရင္း ကၽြန္မတို႔ စကားေတြအၾကာႀကီးေျပာခဲ့ၾကသည္။ ထိုေန႔ရက္မ်ားတြင္ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ခဲ့သည္က ကၽြန္မသည္ သူ႔ကို ရင္ထဲ အသဲထဲကကို နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ခ်စ္မိေနၿပီ ဆိုတာျဖစ္သည္။ ကၽြန္မ သူနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ဒီထက္မက ပိုႀကိဳးစားရမည္ဆိုသည့္ အသိစိတ္လည္း ၀င္ခဲ့သည္။ ကၽြန္မ ႏိုင္ငံျခားတကၠသိုလ္တစ္ခုကို ၀င္ေအာင္ႀကိဳးစားရမည္။ သို႔မွသာ သူရွိေသာ ေနရာသို႔လိုက္သြားႏိုင္ၿပီး သူနဲ႔ ကၽြန္မ နီးနီးစပ္စပ္ေနႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

စာေမးပြဲေတြၿပီးလို႔ ရံုးျပန္တက္ရေတာ့ ကၽြန္မကို ရံုးက ခရီးတစ္ခုလႊတ္ဖို႔ျပင္သည္။ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ မႏၱေလးကို ဆယ္ရက္ခန္႔သြားရမည္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ အေတာ္ကိုငိုခ်င္သြားသည္။ စာေမးပြဲေတာက္ေလွ်ာက္ ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းလာတာ နားရမယ္မႀကံေသးဘူး ခရီးကထြက္ရအံုးမည္။ ခရီးထြက္ေနသည့္ေတာက္ေလွ်ာက္လည္း ကၽြန္မ သူ႔နဲ႔ ေ၀းေနရအံုးမည္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ စိတ္မပါတစ္ပါျဖင့္ ခရီးထြက္ရသည္။ မႏၱေလးတြင္ အလုပ္ကိစၥမ်ား၊ တစ္ျခားကိစၥမ်ားျဖင့္ အလုပ္မ်ားကာ ကၽြန္မ သူ႔ကိုလည္း သတိရလိုက္၊ မရလိုက္ျဖင့္ လံုးခ်ာလည္ေနခဲ့သည္။ တစ္ညေနတြင္ေတာ့ ကၽြန္မ ေတာ္ေတာ္ေလး အားေနေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မတည္းေနေသာ ဟိုတယ္ရွိ ဆိုက္ဘာကေဖးမွ ဂ်ီေတာ့ေပၚတက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ကၽြန္မ၏ ဂ်ီေတာ့တြင္ သူနဲ႔ေရာ ကၽြန္မနဲ႔ပါ သိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မ်ားစြာရွိသည္။ ထိုေန႔က ကၽြန္မ အြန္လိုင္းတက္တက္ခ်င္း မိန္းမ တစ္ေယာက္နဲ႔ သူ တင္ထားေသာမက္ေဆ့ခ်္တစ္ခု တိုက္ဆိုင္လြန္းေန၍ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခုတည္းသာမဟုတ္ပဲ တစ္ေယာက္ေျပာင္းတိုင္း ေနာက္တစ္ေယာက္ကပါ လိုက္ေျပာင္းေနတာကို ကၽြန္မ သတိထားမိသည္။ သူက “အရက္မူးေနတယ္” လို႔ တင္ထားေသာအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အရက္သမားကို ခ်စ္သူလုပ္ခ်င္တယ္” ဆိုသာ စာသားမ်ားလိုက္ေျပာင္းသည္။ သူက “ေကာ္နက္ရွင္ေတြ စုတ္ေနတယ္ဗ်ာ” ဟု ေျပာင္းေရးေသာအခါ ထိုအမ်ိဳးသမီးက “အခ်စ္နဲ႔ စကားေျပာရတာ ေကာ္နက္ရွင္ေၾကာင့္ အဆင္မေျပဘူး” ဟု ေျပာင္းတင္သည္။ ဘုရားေရ.. ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ။ ကၽြန္မ စာေမးပြဲေျဖေနေသာရက္မ်ား၊ ကၽြန္မ ခရီးထြက္ေနေသာ ရက္ေတြမွာ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဘယ္သူေတြ ဘာျဖစ္ကုန္ၾကၿပီလဲ။ သူ.. သူကေကာ ဘာေတြ ျဖစ္သြားၿပီလဲ။ ခါတိုင္း ကၽြန္မနဲ႔ ခင္ခင္မင္မင္ေနခဲ့ေသာ ဟိုအမ်ိဳးသမီးကေကာ ဘယ္လိုစိတ္ကူးေတြေပါက္ၿပီး ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ။ ကၽြန္မရင္ထဲ အေျဖရွာမရေသာ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ တစ္လွပ္လွပ္ျဖစ္ေနၿပီး ေဒါသလည္း အနည္းငယ္ထြက္မိသည္။ ကၽြန္မအြန္လိုင္းတက္လာတာကိုေတာင္ မျမင္ရေအာင္ သူ.. ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔ကို စေခၚလိုက္ရသည္။

“ကၽြန္မ ရွိေနတယ္”
“ခ်စ္… ဘယ္တုန္းက ေရာက္လာတာလဲ.. ကို မသိလိုက္မိဘူး”
“ခုနေလးတင္ပါ.. ေမးစရာရွိတယ္.. ေမးလို႔ျဖစ္လား.. ကို”
“ျဖစ္တာေပါ့.. ခ်စ္ ဘာေမးခ်င္လည္း ေျပာ”
“ကိုနဲ႔ မသက္ထား ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကတာတုန္း.. ကၽြန္မ မရွိတဲ့ အခိုက္ေတြမွာ ဘာေတြ ေျပာင္းလဲေနၾကၿပီတုန္း.. ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ တင္ထားတဲ့ စေတးတပ္မက္ေဆ့ခ်္ေတြ တိုက္ဆိုင္လြန္းမေနဘူးလား..”
“ကို.. ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး.. သူက ကိုယ့္ကို ခ်စ္ေနလို႔တဲ့.. စကားေတြ လာေျပာေနတယ္.. ခ်စ္လည္း သူ႔အေၾကာင္း သိသားပဲ.. သူက ေကာင္ေလးတိုင္းကို သူ႔ရည္းစားျဖစ္ခ်င္ေနတာေလ.. ကိုယ္ ဘာမွ မလုပ္ပါဘူး ခ်စ္ရဲ႕”
“မိန္းမ တစ္ေယာက္ကို အဲ့လို မေျပာပါနဲ႔.. သူ႔ဟာသူ ဘာျဖစ္ျဖစ္… ကိုက လိုက္ျဖစ္ေနစရာ မလိုဘူးေလ”
“ကို မျဖစ္ပါဘူး.. ကို သူ႔ကို စကားေတာင္ ျပန္မေျပာဘူး.. မင္းက မသကၤာျဖစ္ေနတာလား.. က်ဳပ္ဘာမွ မလုပ္ဘူးေနာ္”
“မသၤကာ မျဖစ္ပါဘူး.. ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းေန.. ျဖစ္ႏုိင္ရင္ block လုပ္ထားလိုက္.. သူက ဇြတ္ႀကီး လုပ္တတ္တာ ရွင္လည္း သိတယ္ေနာ္”
“ကိုယ့္ကို မသကၤာ မျဖစ္နဲ႔.. ကိုယ္ဘာမွ မလုပ္ဘူး.. မင္းလည္း စိတ္ထဲ ဘာမွ ထည့္မထားနဲ႔..”
“ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မစိုးရိမ္တယ္.. သူဘာေျပာေျပာ ျပန္မေျပာပါနဲ႔.. ဘာ response မွ မလုပ္နဲ႔.. ၾကားလား”
“ကိုယ္ ဘာမွ မလုပ္ဘူးကြာ.. သူ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုတာ ကိုလည္း မသိဘူး.. သူ႔မွာ ရည္းစားေတြ အမ်ားႀကီးရွိတာ ကိုယ္လည္းအသိ.. မင္းလည္း သိေနတာပဲ.. ကိုယ့္ဘက္ကို ဘာလို႔လွည့္လာတာလဲ မသိဘူး”

ထိုေန႔အဖို႔ ကၽြန္မ ဘာဆို ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ စိုးထိတ္စိတ္မ်ားႏွင့္ သူ႔ကို စိတ္မခ်သည့္စိတ္မ်ားက ၀င္ေရာက္ေနရာယူေနသည္။ ကၽြန္မသူ႔ကို ယံုပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ ကံၾကမၼာကို မယံုပါ။ ကၽြန္မ သူ႔ကုိ အခုလိုေမးလိုက္မိျခင္းက သူ႔ အေပၚမွာ သံသယရွိေနလို႔လည္း မဟုတ္ပါ။ သူ႔ကို မယံုလို႔လည္း မဟုတ္ပါ။ သူ႔ကို မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ရႈပ္သည္ဟူေသာ နာမည္မထြက္ေစခ်င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္ဘက္တြင္လည္း ကၽြန္မသည္ ေယာက်ၤားမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ကို အနည္းငယ္သေဘာေပါက္ထားသည္။ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ဆိုေသာ္လည္း အခြင့္အေရးေပးလွ်င္ ေလေလးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ယူခ်င္တတ္ၾကသည္မွာ ေယာက်ၤားမ်ား၏ သေဘာသဘာ၀ျဖစ္သည္။ သူလည္း ေယာက္်ားမ်ားထဲမွ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တစ္ကယ္ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ နည္းနည္းေတာ့ မပါသြားႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ဘူးလား။ ဒီလိုျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့ ကၽြန္မ နားလည္ေပးႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အျခားတစ္ဘက္ကလည္း ခ်စ္သူကို ဆံုးရံႈးရမွာ ကၽြန္မ ေၾကာက္ပါသည္။ အပ်က္ အပ်က္နဲ႔ ႏွာေခါင္းေသြးထြက္ရမည့္ အျဖစ္မ်ိဳး သူ႔ကုိေရာ ကၽြန္မတြင္ပါ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ ေယာက်ၤားမ်ားႏွင့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနေသာ ကၽြန္မသည္ သူ႔ကုိလည္း မိန္းကေလးမ်ားႏွင့္ ခင္မင္မႈထက္ပိုေသာ ဆက္ဆံေရးမ်ား မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။ အခ်စ္သည္ ကၽြန္မအား စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္မ်ားကို စတင္ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါၿပီ။

ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔ကို ထိုအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ေမးခြန္းမ်ား ဘာမွ မေမးျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပဲ ပံုမွန္ျပန္လည္ဆက္ဆံႏိုင္ခဲ့သည္။ တစ္ဘက္မွလည္း မသက္ထားဆိုေသာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းကို ကၽြန္မ မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ေလ မသက္ထားနဲ႔ပင္ စကားေျပာလိုက္ေသးသည္။ သူနဲ႔ စကားေျပာရတိုင္း ကၽြန္မ ေဒါသထြက္ရသည္ခ်ည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ မသက္ထားသည္ လူတိုင္းကို “ကိုမင္းသက္ေဆြက ကၽြန္မ ခ်စ္သူေလ” ဟု ေလွ်ာက္ေျပာသည္။ ကၽြန္မကိုလည္း ကိုမင္းကို သူကဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ သူကလည္း ဘယ္လို ဂရုစိုက္ေၾကာင္းေတြ လာေျပာသည္။ “ကၽြန္မ ကိုမင္းသက္ေဆြရဲ႕ ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ပါ” လို႔ ျပန္ေျပာခ်င္ေသာ္လည္း တစ္ဘက္သတ္ႀကီးျဖစ္ေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ကို သနားေသာစိတ္ျဖင့္ ကၽြန္မ ဘာမွ ျပန္မေျပာခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ မသက္ထားနဲ႔ေျပာေသာ chat log တိုင္းကိုေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔ကို ေမလ္းျဖင့္ပုိ႔ေပးခဲ့သည္။ “သူက မင္းကို တမင္လာ ကလိေနတာ.. မင္းနဲ႔ကိိုယ္ ခ်စ္သူေတြဆိုတာ ကို သူ႔ကို ေျပာျပလိုက္ၿပီ၊ ဒါေၾကာင့္ ခ်စ္ကို အလကား စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လာလာေျပာေနတာ.. ခ်စ္ ဘာမွမျဖစ္နဲ႔ သိလား” လို႔ေျပာေတာ့ ကၽြန္မ သူ႔ကို စိတ္ခ်သြားခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ေလတြင္ေတာ့လည္း ဟို အမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္မကို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း စကားလံုးမ်ားစြာျဖင့္ လာႏွိပ္စက္ေသာအခါ ကၽြန္မ ေဒါသထြက္ၿပီး “ကိုမင္းက ကၽြန္မ ခ်စ္သူေလ.. ရွင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး အဲ့လိုေတြ လာေျပာေနတာ မရွက္ဘူးလား.. အမမွာ အရွက္ မရွိဘူးလား” ဆိုၿပီး တစ္ခါ ျပန္ေအာ္ခဲ့ဖူးသည္။ “အယ္.. ကိုမင္းက တို႔ကို ေျပာေတာ့ မင္းနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘူးတဲ့.. ဘာလဲ မင္းက အမ ခ်စ္သူကို ႀကိဳက္ေနလား.. ဟုတ္သလား” ဟု ျပန္ေျပာေသာအခါ ကၽြန္မေဒါသမ်ား အထြဋ္အထိပ္ကိုေရာက္ၿပီး ကၽြန္မ သူ႔ကို ျပသနာေတြ သြားရွာခဲ့သည္။

“ရွင္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္မကို အရူးလုပ္ေနတာ သိလား… ဟိုက သူဟာ ရွင့္ခ်စ္သူပါလို႔ ေျပာေနတယ္.. ရွင္ကၽြန္မကို ညာေနတယ္.. ေျပာစမ္းပါ.. ရွင္တို႔ေတြ ကၽြန္မကို အရူးလုပ္ေနတာ မဟုတ္လား”

“သက္ထား ကေတာ့ မင္းကို ကလိေနမွာပဲ၊ ခ်စ္ ကိုယ့္ကို မယံုဘူးလား.. ဟမ္.. ခ်စ္.. ကိုယ့္ကို မသကၤာျဖစ္ေနလား၊ ကိုယ္မင္းကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္လဲဆိုတာ မင္းမသိဘူးလား”

“သူ႔ကို block လုပ္လိုက္ပါေတာ့.. ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ရွင္ တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခင္ၾက ခင္ၾက၊ ဘယ္လိုေထာက္ထားစရာေတြပဲရွိရွိ ကၽြန္မ ဂရုစိုက္မေနႏိုင္ဘူး.. ကၽြန္မကို ခ်စ္ရင္ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနေပးပါ.. ကၽြန္မကရွင့္ကို ျမင္ေနရတာ မဟုတ္ဘူး.. ကၽြန္မက ရွင့္ေနာက္ကိုလိုက္ၿပီး ရွင္ဘာလုပ္ေနလဲ ၾကည့္ေနလို႔ရတာ မဟုတ္ဘူး.. ကၽြန္မက အားလံုးနဲ႔ အေ၀းမွာ…”

“ကို သိတယ္ မင္း စိုးရိမ္ေနမွာ ကို နားလည္တယ္.. ကို ဘာမွ မလုပ္ဘူးေနာ္”

“ေနာက္ တစ္ခု ကၽြန္မေျပာခ်င္ေသးတယ္.. ကၽြန္မရွိေနတဲ့အခိုက္မွာ ဘယ္ မိန္းမနဲ႔မွ မပတ္သက္ပါနဲ႔ အဲလိုသာဆို ကၽြန္မ ရူးသြားလိမ့္မယ္… တစ္ကယ္လို႔ ကို႔စိတ္ထဲမွာ ကၽြန္မ မရွိေတာ့ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္မကို ထားခဲ့ပါ.. ကို စိတ္ခ်မ္းသာဖို႔ ကၽြန္မ ဘာပဲျဖစ္ေပးရ ျဖစ္ေပးရ ေက်နပ္ပါတယ္.. ေလာကမွာ ရည္းစားလုရတဲ့ အလုပ္မ်ိဳးကို ကၽြန္မ အမုန္းဆံုးပဲ”

ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လည္း ဆက္ၿပီးစိတ္ဆင္းရဲ မခံခ်င္ေသာေၾကာင့္ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ဂ်ီေတာ့တြင္ block လုပ္ပစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ သူတို႔ ဘာျဖစ္ေနလဲ ကၽြန္မ မသိေတာ့ပါ။ သူ ထိုအမ်ိဳးသမီးကို block လုပ္လား မလုပ္လားလည္း ကၽြန္မ ထပ္မေမးျဖစ္ခဲ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ႏွိပ္စက္ထိုးႏွက္သည့္ ဒဏ္မ်ားမွေတာ့ ကၽြန္မ အေတာ္ေလးလြတ္ကင္းသြားခဲ့သည္။

တစ္ခါတစ္ေလ ကၽြန္မ စဥ္းစားမိသည္။ ခ်စ္သူကို မယံုသကၤာစိတ္မ်ား၀င္ေရာက္လာျခင္းသည္ ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာသူ႔ကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ သိကၡာခ်ရာမ်ား ေရာက္ေနၿပီလား။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္စြာ ခ်စ္ခဲ့ေသာ ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ ဒီလိုစိတ္မ်ား ၀င္သင့္သလား။ သူ ကိုယ္တိုင္ကိုက ဘာမွမလုပ္ဘူး ဟုေျပာေနရက္နဲ႔ စိတ္မခ်ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ကၽြန္မ၏ သံသယစိတ္မ်ား လြန္ကဲေနၿပီလား။ ကၽြန္မကိုယ္ကၽြန္မေရာ ႏွိပ္စက္ရာ ေရာက္ေနသလား။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မသာ ခ်စ္သူကို ဆံုးရံႈးသြားခဲ့ရရင္ ဆိုေသာအေတြးမ်ားသည္ ကၽြန္မရင္ကို စူးရွနာက်င္ေစခဲ့ပါသည္။ ဘုရားေရ.. အခ်စ္ဆိုတဲ့အရာႀကီးက ဒီေလာက္ေတာင္ျပင္းထန္သလားကြယ္။ အခ်စ္ကို ခံစားဖူးၾကတဲ့သူတိုင္း စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ၾကသလား။ ခ်စ္သူကုိ အေ၀းမွာထားရတဲ့ မိန္းကေလးတိုင္း ရင္တလွပ္လွပ္နဲ႔ တထိတ္ထိတ္ျဖစ္ၾကရတတ္သလား။ ကၽြန္မ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းေတြကို လိုက္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီလား။ ရွင္ေျပာတဲ့ အခ်စ္ Management ဆိုတာ ဒါေတြကိုေျပာတာလား ကိုရယ္။

စြန္လႊတ္တာကို ေစာင့္ၾကည့္ဖူးသလား ကို။ ရွင္ေရာ စြန္လႊတ္ဖူးသလား။ ေလထဲမွာ ပ်ံေနတဲ့ စြန္ကေလးေတြဟာ.. ရစ္လံုးကေန ႀကိဳးနဲ႔ထိန္းထားရက္နဲ႔ေတာင္ ဘယ္ဘက္ကိုယိမ္းလိုက္၊ ညာဘက္ကိုယိမ္းလိုက္နဲ႔ ေလႏွင္ရာကို လိုက္ပါေနၾကတယ္။ ရစ္လံုးနဲ႔ အေ၀းမွာရွိေနခိုက္ သူတုိ႔ ယိမ္းခ်င္ရာဘက္ကို ယိမ္းေနၾကတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ရစ္လံုးဆီကို တစ္ျဖည္းျဖည္းျပန္ေရာက္လာရတာပဲ မဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ ႀကိဳးျပတ္သြားခဲ့ရင္ေတာ့ အေ၀းဆံုးကို ေရာက္သြားၿပီေပါ့ ကိုရယ္။ ရွင္က ကၽြန္မရဲ႕ စြန္ကေလးေပါ့။ ကၽြန္မ ရွင့္ကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး လက္မလႊတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ ႀကိဳးျပတ္ကာမွ ျပတ္သြားေတာ့ ကိုရယ္။ ကၽြန္မ တတ္ႏိုင္သေလာက္၊ ကၽြန္မ အင္အားရွိသေလာက္ ကၽြန္မရွင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားမယ္။ ဒါကို အတၱႀကီးတယ္လို႔ ေခၚမလား ကို။ ဟင့္အင္း.. အဲ့ဒါ အတၱမဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါ အခ်စ္လို႔ေခၚတာ ကိုရဲ႕။ ခ်စ္တဲ့သူတိုင္း ကုိယ္ခ်စ္ရသူကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႔ တူတူေနခ်င္ၾကတာခ်ည္းပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း ရွင့္ကိုသိပ္ခ်စ္ေတာ့ ရွင္နဲ႔တူတူေနခ်င္တဲ့စိတ္ကေလးေတာ့ ၀င္မိတာပါပဲ။ ရွင္နဲ႔အတူတူ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ခ်င္ခဲ့တာပါပဲ။ ကံၾကမၼာဆိုတာႀကီးကို ကၽြန္မ မေတြးခ်င္ဘူး။ ဘာပဲျဖစ္လာ ျဖစ္လာေပါ့.. အခ်စ္ကေပးတဲ့ ခြန္အားနဲ႔ ကၽြန္မ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္မေလ ရွင့္အတြက္ ေပးဆပ္ဖို႔ အသင့္ရွိပါတယ္။

ကၽြန္မနဲ႔သူ ဂ်ီေတာ့ေပၚမွာ ပံုမွန္ေတြ႔ၾကသည္။ လြမ္းစရာစကားေလးေတြေျပာၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးၾကသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္း အေၾကာင္းေတြ၊ ဘ၀ေရွ႕ေရးေတြကို တိုင္ပင္ၾကသည္။ “မင္းဒီကိုလာမွ ကိုယ္တို႔ လက္ထပ္ၾကတာေပါ့” လို႔ သူေျပာေတာ့ ကၽြန္မ ရင္လည္းခုန္ရသည္၊ ရီလည္းရီခ်င္သည္။ လက္ထပ္တယ္ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို ကၽြန္မ တစ္ခါမွ မေတြးခဲ့ဖူးပဲ။ အင္း.. ခ်စ္သူဆိုတာ ရွိလာရင္ တစ္ေန႔လက္ထပ္ၾကရမွာပဲ.. ဟုတ္တယ္.. အခ်စ္နဲ႔ မခြဲမခြာေနႏိုင္ဖို႔ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့ ကိစၥဟာလည္း အေရးပါတာပဲ။ ဒါဆို လက္မထပ္ပဲ အတူတူေနၾကတဲ့ ခ်စ္သူေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြေကာ ဘယ္လိုမ်ားရွိေနလိမ့္မလဲ။ အခ်စ္နဲ႔ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ တစ္ကယ္ကို သက္ဆိုင္ရဲ႕လားဟု ကၽြန္မ ရူးေၾကာင္ေၾကာင္လည္း ေတြးမိခဲ့ဖူးသည္။ အခ်စ္ရဲ႕ အႏၱိမ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတဲ့ အရာတစ္ခုတည္းေတာ့ ျဖစ္မေနႏိုင္ပါ။ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆိုသည့္ စိတ္ကူးကို ဘယ္လိုမွ မေတြးခဲ့ဖူးေသာ ကၽြန္မအတြက္၊ ခ်စ္သူရွိလာေသာ အခ်ိန္တြင္လည္း ခ်စ္ဖို႔၊ ေပးဆပ္ဖို႔၊ ခ်စ္သူကို စိတ္ခ်မ္းသာေစဖို႔ေလာက္သာ စိတ္ကူးခဲ့မိေသာ ကၽြန္မအတြက္ သူေျပာေသာ စကားမ်ားသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ ေကာင္းခဲ့သလို၊ ထိတ္လန္႔စရာ တစ္ခုလည္းျဖစ္ခဲ့သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ “အံမယ္.. ကၽြန္မက ရွင့္ကို ယူမလားဆိုတာကိုေကာ ေမးၿပီးၿပီလား” လို႔ ကၽြန္မ ေမးေတာ့ သူဘာမွ ျပန္မေျဖပါ။ သို႔ေသာ္ တစ္ခါတစ္ရံ “မိန္းမေရ” ဟု သူေနာက္ေျပာင္ေခၚေတာ့ ကၽြန္မ အရမ္းစိတ္တုိမိကာ “ကၽြန္မက ရွင့္မိန္းမ မဟုတ္ဘူး.. ရွင့္မွာ ကၽြန္မကို အဲ့လို ေခၚပိုင္ခြင့္မရွိဘူး” ဟု ေဒါသတစ္ႀကီး ျပန္ေအာ္ခဲ့ဖူးသည္။ သူ စိတ္တုိသြားလား၊ မတိုလားေတာ့ ကၽြန္မ မသိပါ။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မစိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ပါးစပ္စည္းေစာင့္ေစခ်င္သည့္ ဆႏၵတစ္ခုသာ ရွိပါသည္။ ကၽြန္မေတြးၾကည့္မိသည္.. ကၽြန္မကို ဒီလိုေခၚေနရင္ တစ္ျခားသူ႔ကို လာလာအီၾကသည့္မိန္းမေတြကိုေကာ သူ တစ္ခုခုျပန္မေျပာဘူးလို႔ အာမခံႏိုင္ပါ့မလား။ အိုး ေနပါအံုး… မိန္းကေလးေတြ လာအီၾကတာကို လက္ခံသည့္ ေယက်ၤားတစ္ေယာက္ဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား သမာဓိအား ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလဲ။ တစ္ျခားေယာက်ၤားေတြေကာ ဒီလိုပဲလား။ ေယာက်ၤားေတြရဲ႕ စိတ္ကို ကၽြန္မ နားမလည္ပါ။ ကၽြန္မခ်စ္သူျဖစ္ေသာ သူ႔ စိတ္ကိိုေတာင္ နားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားဆဲျဖစ္ေသာ ကၽြန္မအတြက္ ေယာက်ၤားမ်ား၏စိတ္ကို နားလည္ရန္ ႀကိဳစားရသည္မွာ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနႏိုင္သလို ပင္လည္း ပင္ပန္းလွပါသည္။

“ျမန္မာျပည္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးကြ.. ဒီမွာပဲ စလံုးက ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ လက္ထပ္လိုက္ေတာ့မယ္” ဆိုၿပီး သူ ကၽြန္မကို ေနာက္ေျပာင္ေျပာေလ့ရွိသည္။ ေနာက္ေနတာကို သိသိႀကီးနဲ႔ကို ကၽြန္မရင္ထဲတြင္ ကုလားဘုရားပြဲလွည့္သလို ခံစားရပါသည္။

“ယူ ေလ ယူေပါ့.. ယူခ်င္းယူမွေတာ့ ခ်မ္းသာတဲ့ မိန္းမပဲ ယူသိလား”
“ဟား ဟား.. ကိုယ္သာ အဲ့လုိလုပ္ရင္ မင္းအပ်ိဳႀကီး ျဖစ္က်န္ခဲ့မွာေပါ့ကြ”
“အမေလး.. ေယာက်ၤားယူတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္အားကိုယ္ မကိုးခ်င္တဲ့ မိန္းေတြလုပ္ၾကတာ.. ကၽြန္မက ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုယ္ ရပ္တည္ႏိုင္တယ္.. ေယာက်ၤားမ်ား ယူလိုက္လို႔ကေတာ့ အလုပ္ေတာင္ပိုရႈပ္မယ္”
“အံမယ္.. အေျပာကေတာ့ ႀကီးတယ္.. တစ္ကယ္ေနႏိုင္မလား ၾကည့္ၾကေသးတာေပါ့”
“အမေလး ေနႏိုင္တယ္ ေနႏိုင္တယ္.. ရွင္ သာ မိန္းမယူ… ကၽြန္မကို မယူလည္း အေရးမႀကီးဘူး.. ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေနႏိုင္တယ္”
“ယူမွာ ယူမွာ..”
“ယူေပါ့.. ေၾသာ္ ေနအံုး.. မိန္းမယူရင္ တစ္ေယာက္ပဲ ရတယ္ကိုရဲ႕.. မယူရင္ အမ်ားႀကီးရတယ္ သိလား.. အဲ့လိုေကာ မေနခ်င္ဘူးလား”
“ေကာင္မစုတ္ကေလး အဲ့လို ေျပာစရာလား”

ကၽြန္မသူ႔ကို ေနာက္ေျပာင္ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားသည္ ေနာက္ပိုင္တြင္ႀကံဳလာရမည့္ အျဖစ္ဆိုးတစ္ခုအတြက္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ နိမိတ္ဖတ္ခဲ့ေသာ စကားမ်ားျဖစ္ေနခဲ့သည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြန္မ မ်ားမၾကာမီ သိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။

(ဆက္ရန္)